Tego roku miałam okazję po raz pierwszy uczestniczyć w koncercie Bieszczadzkie Anioły, na którym starsi koledzy bywają, rzec by można, już od lat.

Jak co roku przed koncertem udają się na wędrówkę po Bieszczadach, więc i tym razem, podtrzymując tradycje, udaliśmy się by zdobyć Połoninę Caryńską.
Piękne widoki i wspaniała przyroda na długo zapewne utkwią w naszej pamięci. Mimo napiętego planu i braku czasu znalazła się również chwilka na kąpiel w górskim strumyku i degustację miejscowych wędzonych serów. Więcej zdjęć: https://plus.google.com/u/0/photos/114445228088649949747/albums/5799101904220286721

7 Festiwal Sztuk Różnych Bieszczadzkie Anioły.

Więcej zdjęć: https://plus.google.com/u/0/photos/114445228088649949747/albums/5799104141701156033

Emocje były duże, czuliśmy, że „do gwiazd jest bliżej niż krok”.

Lasu szum, piękny śpiew i dolinka pośród drzew... Wszystko to przypomina mi koncert pt.: Bieszczadzkie Anioły, w którym miałam przyjemność uczestniczyć 12 sierpnia br. W słoneczny, sobotni poranek z grupką z naszej szkoły wyruszyliśmy na poszukiwanie nowych wrażeń.

Koncert poprzedziliśmy spacerem na najwyższy szczyt Bieszczadów - Tarnicę. Szlak naszej wędrówki nie był jednolity – czasami było błotko, duże i małe kamienie, leśne ścieżki i całkiem wysokie ziemne stopnie. Jednakże trudy dotarcia do celu z pewnością rekompensowały nam niesamowite widoki, które mogliśmy podziwiać. Człowiek w takich miejscach zapomina o problemach i po prostu cieszy się życiem i otaczającym go pięknem świata.

Następnie udaliśmy się do Dołżycy koło Cisnej, gdzie miał się odbyć koncert Starego Dobrego Małżeństwa. Występ poprzedziły prezentacje muzyczne różnych grup wokalnych. Kiedy w końcu SDM pojawiło się na scenie publiczność nie kryła swojej euforii. Nie ma się czemu dziwić – teksty utworów są oryginalne, ciekawe, przepełnione uczuciowością i nutką tęsknoty za tym, co przeminęło; a w połączeniu z piękną, melodyjną muzyką dają świetny efekt.

Emocje były duże, czuliśmy, że „do gwiazd jest bliżej niż krok”. Śpiewaliśmy znane piosenki tego zespołu kołysząc się w takt muzyki, którą echo roznosiło po całych Bieszczadach.

To było dla nas niezapomniane przeżycie. Warto jest czasami odciąć się chociaż na chwilę od codzienności i spędzić trochę czasu na łonie natury, gdzie oprócz refleksyjnej muzyki można usłyszeć głos własnego, nigdzie się nie śpieszącego serca.

Na kolejny koncert zapraszamy za rok. Naprawdę warto!

Koncert odbył się w Dubiecku. W urokliwej scenerii i półmroku klezmerskie utwory w oryginalnym języku idisz, w wykonaniu Quartetu Klezmers Trio brzmiały niesamowicie. Coś dla ludzi którym „pop-chałtura” nie wystarcza. Gorąco polecam!
Więcej zdjęć: https://plus.google.com/u/0/photos/114445228088649949747/albums/5799107287427885409

24,5 godziny z wakacji Czyli co można przeżyć między 7:00, a 7:30

Jest 13 sierpnia, sobota, siódma rano do mojego domu wpada nasza ekipa i pierwsze pytanie jakie usłyszałam to: "Mariola, jedziesz z nami na koncert SDM’u? Na wpółprzytomna zgodziłam się nie bardzo wiedząc na co.

Nie przypuszczałam, że czeka mnie 24,5 godziny niezapomnianych wrażeń. Tak jak mówi jedna z piosenek SDM’u "krok swój (dwa samochody) skierowaliśmy do Górnej Wetliny". Podróż zleciała szybko, a im bliżej celu, tym więcej otaczało nas "wariatów" takich jak my (kilku dosiadło się nawet do naszych samochodów, więc zrobiło się ciasno), jadących kilkaset kilometrów by wysłuchać paru piosenek. Kiedy dotarliśmy na miejsce okazało się, że do koncertu jest jeszcze trochę czasu i mieliśmy do wyboru czekać lub iść choć na chwilę w góry. Czas pozwolił nam odwiedzić jedynie Małą i Wielką Rawkę. Na szlaku spotkałam bardzo sympatycznego Piotrusia, którego musiałam nieść na rękach. O 18 byliśmy już z powrotem na dole - czyli w Górnej Wetlinie. Mimo iż padał deszcz na miejsce koncertu napływały tłumy. Zajęliśmy miejsca (około 400 cm2 na osobę) i z niecierpliwością czekaliśmy na dalsze atrakcje. Na początek mieliśmy okazje posłuchać amatorów, którzy wypadli naprawdę nieźle. Już około 20 tej na scenie pojawiły się profesjonalne zespoły min: Bohema i Czerwony Tulipan. Chciałabym wspomnieć o niezwykłym gitarzyście z zespołu Bohema, jego gra tak mnie zafascynowała, że na chwilę zatraciłam poczucie czasu. Kiedy na scenie pojawiło się SDM publiczność zaczęła szaleć (było już sporo po 1 w nocy) wszystkich poniosły wspaniałe rytmy muzyki. Były i takie momenty, kiedy publiczność sama zaczęła śpiewać, a ku mojemu zdziwieniu słuchający znali wszystkie utwory. Koncert zakończył się po 3 trzeciej nad ranem ale czekała nas jeszcze jedna niespodzianka. Kiedy wracaliśmy zabraliśmy ze sobą pewnego niezwykłego Stopowicza (była czwarta nad ranem), który jak wyznał postanowił wstąpić na parę minut w Tatry i wejść na Rysy w drodze do Katowic. Gdy wróciliśmy była 7.30 i właśnie "wstawał nowy dzień ".

Więcej zdjęć: https://plus.google.com/u/0/photos/114445228088649949747/albums/5799109325086055745

Jest sylwestrowy piątek (całe szczęście nie 13 :P), godzina 18 minut 5. W korytarzu i sali jadalnej krzątają się pięknie ustrojone dziewczęta uzupełniając braki na stole. W sali baletowej na ławce siedzą ubrani w garnitury panowie. Jeszcze tylko moment i rozpocznie się długo oczekiwana impreza. Wszyscy stają w kółku w celu zapoznania się z innymi i nagle pada hasło: „Poloneza czas zacząć!” Z głośnika wydobywa się muzyka i pary ruszają w wir tańca.
Tak 31 grudnia 2004 roku rozpoczął się bal sylwestrowy w naszej szkole. Nie brakowało nam muzyki, a strudzeni tańcem mogli się posilić przy suto zastawionych stołach. Około godziny 23.00 wszyscy uczestnicy zabawy załadowali się do samochodów i udali się do Rzeszowa na Mszę świętą, coby nowy rok rozpocząć z Bożym błogosławieństwem. Po powrocie do szkoły, zziębnięci przenieśliśmy imprezę do kuchni, gdzie rozgrzaliśmy się popijając barszczyk, przegryzając paluszki i żartując sobie :). Gdy uznaliśmy że nasze ciała uzyskały już odpowiednią temperaturę, po raz kolejny ruszyliśmy w tany, a ci którzy na tany nie mieli już ochoty zasiedli za stołami i żartowali z siebie nawzajem do białego rana. Finałem zabawy było sprzątanie a gwoździem programu Błażej ścierający sale mopem :). Do domów udaliśmy się około godziny 7.00.
Mi osobiście się bardzo podobało i myślę że każdy kto lubi ciepłą atmosferę i taniec znalazłby na naszym balu coś dla siebie. Mam nadzieję ze w przyszłym roku tez uda mi się świętować początek nowego roku na balu sylwestrowym w SGDS i SLODS :).

Więcej zdjęć: https://plus.google.com/u/0/photos/114445228088649949747/albums/5799111267537160641

Kolejny wrzesień - kolejni nowi uczniowie...
Trzeba Ich przywitać :).

Nasze bale stały się już niemal tradycją - niezmiennie od 6 lat w ten jakże uroczysty i jednocześnie pełen wspaniałej zabawy sposób zaczynamy nowy rok szkolny.

Oczywiście nie zabrakło także naszych kochanych wodzirejów, którzy, jak zawsze troszczyli się o to, by impreza ta była niezapomniana i jedyna w swoim rodzaju. Fryzury gotowe, kreacje galowe... - Polonezem czas zacząć!

Więcej zdjęć: https://plus.google.com/u/0/photos/114445228088649949747/albums/5799114076306796097

Zaczęły się wakacje, niosące wraz z sobą dwa miesiące wolnego czasu. Nie sztuką jest spędzenie wakacji przed ekranem telewizora ze szklanką lemoniady i powiedzeniem, że się odpoczywa, ale podjęcie wyzwania niosącego ze sobą mnóstwo wrażeń i przygód. Wyzwania jakie podjęła się nasza dziewięcioosobowa grupa. Pierwsze dni wakacji spędziliśmy na rowerach. Obraliśmy sobie bardzo szczytny cel – „Chcemy dojechać na Mazury!”. Oto krótki przebieg naszej rowerowej wyprawy.